Kanker Anders Bekeken

Angst rondom kanker is groot. Sommige mensen kunnen het woord niet eens uitspreken. Iedereen kent wel iemand in zijn omgeving die met kanker te maken heeft of heeft gehad. Wat heeft die angst zo gevoed? Waar zijn we werkelijk bang voor?

Wat ik in de praktijk mee heb meegemaakt met kankerpatiënten is dat er sprake is van strijd, interne of externe strijd en angst. Iets wat we onderdrukken, ontkennen, miskennen, haten leidt tot innerlijke strijd. Het kost veel energie om dit deel in ons te onderdrukken. Als het deel zich gaat verzetten is er meer kracht nodig om de strijd voort te zetten. Kankercellen geven symbolisch weer hoe die strijd tussen gezonde en kwaadaardige cellen in het lichaam wordt voortgezet. Er is dus een strijdbewustzijn aanwezig. Ofwel latent kankerbewustzijn. We kunnen natuurlijk de gezonde legers gaan versterken of je kunt de kwaadaardige legers proberen uit te roeien, beiden misschien een geruststellende gedachte. Alleen is dat de weg naar vrede? Vrede sluiten tussen beide ‘legers’ waarmee de strijd tot een einde kan komen lijkt me zinvol.

Angst ontstaat daar waar geen liefde is. Een leven met angst is een gevaarlijk leven voor onze gezondheid. Kanker is een ziekte waarbij de cellen niet meer onder controle te houden zijn, waarbij de tumorcellen zich niet meer houden aan het totaalplan van ons systeem. Ditzelfde zien we terug in de huidige maatschappij. We hebben geen greep meer op het geheel. We kunnen ons niet meer verantwoordelijk voelen om dat we het geheel niet meer overzien en zeker niet meer kunnen controleren. Leven in voortdurende angst , verlies van controle en uiteindelijk verlies van onszelf.

Hoe we ziekte zien is in mijn ogen bepalend hoe we met ziekte en genezing omgaan. Mogelijk zijn we opgegroeid met het idee dat ziekte een last is, iets waar je zo snel mogelijk vanaf moet komen, iets waar je mee in gevecht gaat en wat je moet verslaan. Gaandeweg het leven is mijn perspectief op ziekte en genezing echter veranderd naar ‘luisteren en proberen te ontrafelen wat de boodschap is’. Oftewel: ziekte als symptoom van iets anders met een diepere boodschap. Ziekte en dus ook gezondheid zijn een boodschap van je ziel die tot uitdrukking komt via het lichaam en/of de geest.

De ziekte wordt dan een bondgenoot die ons dichter bij de essentie en levenskracht wil brengen. Toch is het een natuurlijke reactie, om weg te bewegen van pijn en ongemak. Dat verklaart ook dat onze eerste reactie op ziekte er één van wegduwen en vechten is in plaats van te luisteren naar de boodschap. Maar als pijn en ongemak zich blijven herhalen is het wellicht zinvol er dieper naar te kijken.

Dan komt de vraag hoe doe je dat? Welke betekenis heeft het voor mij? Wat kan ik eraan doen? Hoe kan ik de angst meer loslaten en liefde, gezondheid en genezing toelaten?

Het werken met het NEI Verdiepingsprotocol geeft ons de mogelijkheid om holistisch te werken. Alle aspecten van ons zijn spelen een rol bij het ontwikkelen van een disbalans. Dus ook bij kanker. Kijken naar alle aspecten geeft de cliënt de mogelijkheid om optimaal zijn zelfhelend vermogen in te zetten en te activeren.

Gezondheid wordt dan ervaren als de strijd wegvalt en we onszelf openstellen voor de liefde en stroming van het leven. Gezond zijn voor onszelf en de generaties die na ons komen.

Warme groet,

Jolanda Vleugel